Ostatni oddech sіoсca przynosi wiatr
Pod zіot№ іune, pod њwiata pіon№cy dach.
Znad Rzeki Wspomnieс obraz unosi sie:
Dom twуj daleki zgubiony dawno gdzieњ.
Z dala od bliskich, w nieznane rzuciі los,
W gwarze tajemnic brzmi nowy, nieznany gіos.
Znad Rzeki Wspomnieс obіok unosi sie:
Dom twуj daleki zgubiony dawno gdzieњ.
Wyci№gnij dіonie i chwyж marzenie,
Ono rozproszy zіe losуw cienie.
Niechaj nadziei skrzydіa biaіe
Z powrotem nios№ cie, jak wiatr.
Wyci№gnij dіonie i chwyж marzenie,
Ono rozproszy zіe losуw cienie.
Niechaj nadziei skrzydіa biaіe
Z powrotem nios№ cie, jak wiatr.
I wtedy czujesz, jak dobrze moїe byж,
Kiedy bezpiecznym snom juї nie zagraїa nic.
Znad Rzeki Wspomnieс ksieїyc odsuwa mgіe,
Dom twуj daleki znowu odpіywa gdzieњ...
Wyci№gnij dіonie i chwyж marzenie,
Ono rozproszy zіe losуw cienie.
Niechaj nadziei skrzydіa biaіe
Z powrotem nios№ cie, jak wiatr.
Wyci№gnij dіonie i chwyж marzenie,
Ono rozproszy zіe losуw cienie.
Niechaj nadziei skrzydіa biaіe
Z powrotem nios№ cie, jak wiatr.
Ostatni oddech sіoсca przynosi wiatr
Tak, wyci№gnij dіonie i chwyж marzenie...
